ببینید | 12 جولای 1998؛ اولین قهرمانی خروس‌ها

فرانسه در فینال آن جام و در حضور ۸۰ هزار تماشاگر در استاد دوفرانس شهر سنت‌دنیس فرانسه، برزیل را با ۳ گل درهم کوبید و برای نخستین‌بار فاتح جام‌جهانی شد.

سوت پایان نیمه اول که زده شد، زیدان با دو ضربه سر وحشتناک کار را برای خروس‌ها یکسره کرده بود. دو گل تماشایی از مرد سال فوتبال جهان. دو هد سنگین که حتی اجازه تکان خوردن به کلودیو تافارل، گلر نامدار برزیلی‌ها نداد.

گزارشگر آن فینال برای ایرانی ها جواد خیابانی بود. در بیست و چهارمین سالگرد آن فینال به سراغ آقا جواد رفتیم تا از حال و هوای آن بازی خاطره انگیز برای ما بگوید: «برای روز فینال قرار شد به استادیوم برویم. ما آی‌دی کارت فیفا را داشتیم ولی گفتند باید بلیت هم بگیرید. آن تنها مسابقه‌ای بود که باید بلیت هم برایش می‌گرفتیم. در مقر فیفا بلیت را گرفتیم و برای بازی رفتیم. وقتی لیست تیم‌ها را به ما دادند، هیاهویی به پا شد. نام رونالدو در لیست برزیل نبود. برای همه عجیب بود که چرا او نباید در دیدار فینال باشد. زاگالو به جای او دنیلسون را در ترکیب تیم‌ملی برزیل گذاشته بود. نیم ساعت قبل از بازی لیست را از خبرنگاران گرفتند و دیدیم اسم رونالدو در ترکیب هست. حالا چه اتفاقاتی افتاده بود؟ رونالدو به دلیل اتفاقات حاشیه‌ای که بین او و نامزدش به وجود آمده بود، حال و روز بدی داشت. حتی صبح بازی در هتل برزیل بیهوش شده و به بیمارستان منتقل شده بود. حالا دوست ندارم زیاد در این باره حرف بزنم که گفت‌و‌گو به بیراهه برود. ولی رونالدو در آن شب نیمه هوشیار و نه چندان آماده وارد بازی شد. از طرفی یک دعوای بزرگ هم بین نایکی و فدراسیون برزیل شده بود که باید رونالدو در ترکیب باشد. به هر حال آنها اسپانسر برزیل بودند. به نظرم موضوع رونالدو خیلی در مساله شکست برزیل نقش داشت. لبته نمی‌توانیم منکر قدرت تیم ملی فرانسه شویم. آنها با امه ژاکه سرمربی‌شان با بارتز، هانری، تورام، دشان، پتی، زیدان و... قدرت فوق‌العاده‌ای بودند. برزیل را نابود کردند. ۳ بر صفر بازی را بردند. دو گل زیدان زد و یک گل هم پتی. یادم هست ۱۰ دقیقه مانده به پایان مسابقه، در اسکوربرد ورزشگاه مدام برای فرانسوی‌ها می‌نوشتند مهمانان خارجی در ورزشگاه هستند. به خاطر رفت و آمد آنها، یکی دو ساعت صبر کنید و بعد جشن بگیرید. تاکیدشان این بود برای جشن گرفتن فرصت هست. صبر کنید خارجی‌ها به هتل محل اقامت یا فرودگاه بروند. این اتفاق هم واقعا افتاد. برایم جالب بود. ما بعد از بازی اصلا در ترافیک گیر نکردیم. این نشان از فرهنگ خوب تماشاگران فرانسوی داشت. یادم هست دو سه ساعت بعد از بازی در بلوار شانزلیزه و دیگر میادین و خیابان‌های اصلی شهر غوغایی راه افتاد.»

فرانسه آن بازی را ۳ بر صفر برد. دقیقا 24سال پیش در چنین روزی، ۱۲ جولای ۱۹۹۸. فرانسوی‌ها آن شب تا صبح نخوابیدند. درست مثل خودمان بعد از پیروزی مقابل آمریکا در همان جام. جام‌جهانی ۱۹۹۸، برای فوتبال ایران، مثل فوتبال فرانسه خاطرات شیرینی به همراه داشت. صعود به جام‌جهانی بعد از ۲۰‌سال، کسب اولین برد تاریخ فوتبال ایران در ادوار جام‌جهانی و دو نمایش درخشان مقابل یوگسلاوی و آلمان در مرحله گروهی. ایران در آن تورنمنت تیمی قابل احترام بود. آنقدر خوب که بلاژویچ سرمربی آن روزهای کرواسی بگوید اگر یوگسلاوی ایران را ببرد، یک توپ فوتبال را خواهد بلعید!

گروه ورزش